Kalendarz jest umownie przyjętą jednostką czasu oraz sposobem jego pomiaru i rozpowszechniania. W pomiarach czasu  kalendarz służy do wyznaczania daty, roku, miesiąca oraz dnia, natomiast zegar służy do mierzenia upływu czasu w godzinach, minutach i sekundach. Nazwa pochodzi od rzymskiego słowa „kalendy” (po łacinie calendae) bądź według innych źródeł od łacińskiego „callendarium” – pierwszego dnia miesiąca. (więcej…)

Wiedeń – największe miasto w Austrii położone nad Dunajem. Duży ośrodek administracyjny, przemysłowy, akademicki i turystyczny, przemysłowy oraz kulturalny o znaczeniu międzynarodowym. Założony ok. 500 roku p.n.e. w procesie ekspansji Celtów, w roku 15 p.n.e. stał się graniczną rzymską placówką. W 1221 r., będąc jednym z najważniejszych siedlisk Świętego Cesarstwa Rzymskiego, nabywa prawa miejskie, a po jego upadku w 1806 r. miasto zostaje stolicą Cesarstwa Austrii i następnie – do roku 1918 – Austro-Węgier. (więcej…)

Temat religii jest obszerny, a jej obecność od dawna zajmowała ważne miejsce w kulturze i polityce i od samego początku odgrywała znaczącą rolę jako istotny czynnik w rozwoju cywilizacji. Najstarsze ślady religii występują już w czasach prehistorycznych w postaci rysunków naskalnych i pochówków. Według najnowszych badań początki religii sięgają czasów neandertalczyków i przypuszcza się, że jej pierwotną formą był animizm, zgodnie z którym istoty nie-ludzkie takie jak rośliny, zwierzęta czy przedmioty nieożywione posiadają duszę. Informacje na temat religii przedstawiają również dzieła spisane, które zaczęły pojawiać się około 4 000 lat p.n.e. Wyłaniają się z nich obrazy religii ukształtowanych, na rozwój których miały wpływ poszczególne starożytne cywilizacje. Za pomocą religii człowiek próbował pojąć świat i otaczające go zjawiska takie jak pioruny, śmierć czy zjawisko dnia i nocy. (więcej…)

Proces starzenia się ludności przez spadek liczby urodzeń w porównaniu do liczby zgonów jest zjawiskiem niżu demograficznego. Jakie są jego przyczyny i konsekwencje? Jak wyjaśnić, dlaczego zmienia się płodność, jakie czynniki wpływają na to, że spada lub wzrasta natężenie urodzeń, jak zrozumieć mechanizm powiązań między liczbą urodzeń oraz liczbą kobiet w wieku rozrodczym i ich płodnością, kształtowania się tych czynników w przyszłości? (więcej…)

Ekologia – to nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody, która bada wzajemne zależności pomiędzy organizmami oraz organizmami a ich środowiskiem organicznym i nieorganicznym, która wykorzystuje w tym celu wiedzę z zakresu zoologii, botaniki, genetyki, etologii, fizjologii, ewolucjonizmu, geochemii oraz biogeografii. Ekologia, najogólniej rzecz ujmując, jest nauką o porządku i nieporządku w przyrodzie oraz o konsekwencjach wynikających z tego porządku, i nieporządku dla istnienia biosfery i człowieka.

Pojęcie ekologii jako „gospodarstwa przyrody” (gr. oíkos – dom, środowisko + logos – nauka) po raz pierwszy wprowadził  w 1869 r. niemiecki ewolucjonista, przyrodnik, filozof i zoolog Ernst Haeckel.   W tamtym okresie nauka nie była jeszcze rozwinięta na tyle aby mogła stworzyć jeden dział ekologii wspólny dla zwierząt, roślin, mikroorganizmów oraz przyrody nieożywionej, a definicja Haeckela ujmująca ekologię jako całość opartą na współzależnościach i oddziaływaniach między wszystkimi czynnikami wymienionymi wyżej,  stanowiła milowy krok w rozwoju nauki.
Intensywny rozwój ekologii współczesnej jako nauki datowany jest na I połowę XX wieku. Prace wielu naukowców spowodowały połączenie różniących się między sobą badanych tematów o środowisku naturalnym i przyczyniły się do rozwoju ekologii jako samodzielnej nauki, a poszczególne jej działy wyróżnione zostały na podstawie przedmiotów badań, metodyki bądź poziomów organizacji biologicznej organizmów. Obecnie istnieje wiele definicji ekologii, co ma związek z tym, że zalicza się ją do nauk interdyscyplinarnych, gdyż wykorzystuje wiedzę z zakresu botaniki, zoologii, biogeografii, etologii, genetyki, ewolucjonizmu i szeregu innych dziedzin. Nie ma jednej ekologii – dzieli się ona na działy, które rozróżnia się na podstawie analizy problematyki czy metodyki badań. W ekologii wyodrębnia się dwie główne gałęzie – ekologię gatunku i ekologię zespołów wielogatunkowych. Domeną ekologii są takie zjawiska i procesy zachodzące w obrębie układów ekologicznych, jak biocenoza, ekosystem, biom oraz biosfera, fizjologiczna i ekologiczna populacja.

Słowo EKOLOGIA z czasem  zyskało nowe wartości, gdyż w zależności od specyfiki zagadnienia zajmuje się różnorodną tematyką, nabrało wielu postępowych (nowoczesnych) znaczeń oraz stało się narzędziem używanym dla osiągnięcia celów społecznych i politycznych. Odnosi  się wrażenie, iż przedrostek eko –  jest modny i potrafi budzić wiele odmiennych skojarzeń, lecz coraz więcej osób zdaje sobie sprawę z tego, że świadome korzystanie z zasobów Planety jest obowiązkiem. Świadomość w tym kierunku jest coraz większa, a ludziom zależy na ochronie środowiska i eko-edukacji. Współczesny człowiek czuje się odpowiedzialny i chce chronić środowisko ze względów zdrowotnych oraz w trosce o przyszłe pokolenia. XXI wiek często określany jest jako stulecie ekologiczne, bowiem w przeciągu ostatniej dekady świadomość społeczeństwa dotycząca ekologii zdecydowanie wzrosła. Planeta jednak ciągle zmaga się z globalnymi problemami, takimi jak zanieczyszczenie powietrza, kwaśne deszczy, degradacja gleby, dziura ozonowa oraz zagrożenia spowodowane działalnością człowieka. Środowisko wciąż jest zaśmiecane a zasoby przyrody niszczone. Nadmierna eksploatacja zasobów naturalnych doprowadziła do gwałtownego zmniejszenia się ich ilości. Rosnące zapotrzebowanie na drewno jako surowca budowlanego oraz grzewczego sprowadza się do tego, iż ubywa terenów zalesionych, powietrze jest zatruwane przez zakłady przemysłowe, których emisja gazów toksycznych wielokroć przekracza normę, coraz więcej toksycznych substancji pochodzących z fabryk przemysłowych trafia do zbiorników wodnych. Społeczeństwo (człowiek) cierpi na niedostatek wody pitnej. Deforestacja (inaczej – wylesianie) oraz spalanie paliw kopalnianych są głównymi czynnikami emisji gazów cieplarnianych wpływających na zmianę klimatu na Ziemi. Rosnąca temperatura potęguje m.in. powodzie, upały, katastrofy ekologiczne i klimatyczne, topnienie lodowców oraz podnoszenie się poziomu mórz. Dodatkowo obciąża środowisko naturalne eksplozja demograficzna, która powoduje jego wynaturzenie.  Każda z tych sytuacji przedstawia fatalne konsekwencje oddziaływania człowieka na środowisko. Harmonia między człowiekiem a przyrodą została zakłócona.

Warto przypomnieć  stwierdzenie, które pomimo że upłynęło sporo czasu, jest wciąż aktualne i właściwie przedstawia relację człowiek – przyroda:   

,,Przyroda bez człowieka może żyć, ale człowiek bez przyrody zginie”  (Konfucjusz)

Planeta jest coraz bardziej zanieczyszczona, wybory, które człowiek podejmuje, mają decydujący wpływ na jej stan i kondycję. Dzięki edukacji oraz rosnącej świadomości związanej z ochroną środowiska podejmowane są działania proekologiczne w formie realizacji różnych programów naprawczych i odpowiednich przepisów prawnych.  Wiedza na temat sposobu, w jaki działa natura, przedstawienie dowodów na współzależność między światem przyrody i ludzi oraz zrozumienie systemów ekologicznych pozwoli społeczeństwu na przewidywanie skutków oddziaływania człowieka na środowisko. Oprócz wprowadzania nowoczesnych technologii produkcji, przede wszystkim należy dążyć do minimalizacji ilości odpadów trujących środowisko. Oczywistym jest fakt, że jedna lub dwie osoby nie zmienią Planety, jeżeli do aktywnych działań proekologicznych nie dołączą duże korporacje. Aczkolwiek każdy może dołożyć swoją „cegiełkę” na rzecz ochrony środowiska, to jednak w jakim tempie będą postępować zmiany klimatyczne, zależy od całej populacji. W życiu każdego świadomego człowieka, który pragnie chronić Ziemię przed degradacją, powinna zagościć ekologia. Nawet drobne zmiany będą mieć  znaczenie, jeśli zacznie wprowadzać je coraz więcej osób. Ekologia dziś przez większość społeczeństwa rozumiana jest jako zdrowe podejście do życia i do środowiska, kojarzy się z ograniczaniem używania plastiku, segregowaniem śmieci, zmniejszaniem emisji spalin – a zatem z ochroną środowiska naturalnego, która przejawia się poprzez określone zachowania.

Coraz więcej osób decyduje się żyć ekologicznie, w konsekwencji rośnie szansa na to, że kolejne pokolenia będą żyć w przyjaznym otoczeniu. Czyste powietrze, bliskość z naturą, nieskażona żywność i gleba, które oferuje ekologia a ponadto świadomość, że życie w przyjaznym środowisku jest o wiele piękniejsze i dłuższe potwierdza, że bycie eko jest ważne nie tylko dla dobra Ziemi, roślin i zwierząt, ale też dla nas Wszystkich. Życie ekologiczne po prostu się nam opłaca!

                                               Autor: Liana Balicka

Ajurweda to połączenie systemu leczniczego z filozofią Wschodu. Bierze swoje początki ze starożytnych Indii, łączy wiedzę medyczną i filozoficzną. Choć wywodzi się z Indii praktykowana jest powszechnie w większości azjatyckich krajów. Oficjalnie jest uznawana przez Światowa Organizację Zdrowia – WHO, przez co wzbudza coraz większe zainteresowanie w Europie i Ameryce.  Najważniejszymi filarami ajurwedy są bowiem holistyczne podejścia do człowieka jako nierozerwalnego związku ciała, umysłu i  duszy. Główna idea ajurwedy polegająca na tym, że ciało i dusza stanowią jedność, podobnie jak człowiek i otaczający go wszechświat, sprawdza się w współczesnym świecie. Starohinduska sztuka leczenia promuje zachowanie równowagi oraz integralności całego systemu pomiędzy organizmem człowieka a jego środowiskiem, dotyczy każdego aspektu ludzkiego życia, koncentrując się na zapobieganiu chorobie, a gdy do niej dojdzie usuwaniu źródła, a nie objawów oraz zachowaniu równowagi na każdym poziomie egzystencji.

Medycyna ajurwedyjska opiera się na metodach uzdrawiania naturalnego, wykorzystując ziołolecznictwo, zabiegi na ciało mające na celu oczyszczanie organizmu z toksyn fizycznych oraz mentalnych, regenerację organizmu, tym samym zapewniając powrót do pełni zdrowia. Nie tylko leczy bez użycia leków chemicznych, zabiegów inwazyjnych, ale uczy jak żyć w harmonii z otoczeniem, z naturą, ze światem i innymi ludźmi, pomaga zrozumieć własny organizm, obserwować sygnały, które organizm wysyła. Wówczas, według filozofii ajurwedy, niebagatelną role odgrywa profilaktyka, która obejmuje aktywność fizyczną, właściwe odżywianie czy prawidłowe relacje międzyludzkie.

Nieodłącznym i ważnym elementem procesów zdrowotnych jest zastosowanie odpowiedniej diety, uwzględniającej typ ciała (Prakriti), jak też występujące zaburzenia (Vikriti). Krążące w ciele 3 dosze poprzez swoje połączenie decydują o prakriti, konstytucji psychofizycznej. Prakriti to unikalny zestaw właściwości odpowiadający dominującej doszy. Prakriti od momentu poczęcia aż do końca życia pozostaje niezmienna. Pod wpływem czynników zewnętrznych może jednak ulec zaburzeniu, wywołując stan nazywany vikriti. To, co i w jaki sposób człowiek je, odgrywa istotną rolę w filozofii ajurwedy. Co prawda dieta ta nie wyklucza spożywania konkretnych pokarmów, ale zdecydowanie zaleca lekkie i nieprzetworzone produkty pochodzenia roślinnego. Istotne znaczenie ma jakość przygotowywanych posiłków oraz rytuał ich spożywania. W związku z tym, że koncepcja medycyny ajurwedyjskiej opiera się na nierozerwalnym połączeniu człowieka ze wszechświatem, nauka ajuwerdy propaguje pewną ideę – teorię , że to cykle przyrody wyznaczają najkorzystniejszy dla człowieka rytm życia, jak również dostarczają o każdej porze roku najbardziej potrzebne składniki odżywcze. Odpowiednia edukacja samoświadomości w tym zakresie pozwala osiągnąć i zachować równowagę Prakriti. Zgodnie z ajuwerdyjską nauką wszystko we wszechświecie jest ze sobą powiązane i współzależne, i składa się z pięciu żywiołów występujących w różnych proporcjach. Są to – powietrze, ogień, woda, ziemia i przestrzeń. Ludzki organizm składa się z pięciu żywiołów, które łączone w różnych proporcjach, tworzą energie nazywane doszami. Dosze vata, pitta, kapha są ich przejawem i posiadają ich właściwości. Vata – energia z przewagą przestrzeni i powietrza; jest sucha, mobilna, szorstka, lekka i zimna. Pitta – najbardziej emocjonalna i ognista energia; jest wilgotna, lekka i gorąca. Kapha – określa energię z przewagą wody i ziemi; jest wilgotna, zimna, ciężka, statyczna, spajająca. Dosze „krążą” w całym organizmie, kierują funkcjami oraz tworzą i zarządzają ciałem, i umysłem. Uważa się, iż zachowanie wszystkich trzech dosz w naturalnych proporcjach wprowadza człowieka w stan równowagi, bliski zdrowiu i dobremu  samopoczuciu. Człowiek posiada wszystkie energie, z których jedna jest dominująca, druga widoczna, a trzecia najmniej obecna. Taki wzorzec energii nazywa się prakriti. Charakter psychofizyczny (prakriti) – ukształtowanie dosz – jest naturalnym stanem, który nie zmienia się, jest indywidualny i stanowi o czyjejś równowadze psychofizycznej. Jakiekolwiek zaburzenie tego stanu doprowadza do nieprawidłowości, zmiany kondycji zdrowotnej i emocjonalnej, tzw. Vikriti.

Według teorii ajurwedy nie byle jaki potencjał ma profilaktyka, która obejmuje aktywność fizyczną, właściwe odżywianie czy prawidłowe relacje międzyludzkie. Niebagatelne znaczenie ma zachowanie równowagi pomiędzy poszczególnymi doszami przy zwiększonej świadomości własnego organizmu i ciała oraz działaniach profilaktycznych, a nie koncentrowanie się na złym samopoczuciu. W wielu przypadkach za najskuteczniejszy sposób leczenia i ratowania zdrowia uważa się zmianę nastawienia do trapiących dolegliwości czy też sytuacji życiowych, wierząc, że fizyczność człowieka jest nieodłącznie połączona z jego stanem psychicznym. Ajurweda nie odnosi się tylko do dziedziny medycznej, ale dotyczy wszystkich poziomów aktywności człowieka. Całokształt procesu zdrowotnego obejmuje układ elementów wzajemnie powiązanych, takich jak ćwiczenia fizyczne, praktyka jogi i pranayamy (ćwiczenia oddechowe), jak również pracę na bardziej subtelnych poziomach – emocji i umysłu.

Pomimo że ajurweda jako domena naturalnej i niekonwencjonalnej medycyny faktycznie kładzie nacisk przede wszystkim na stan psychiczny i kwestie duchowe człowieka, to jednocześnie uznaje jako skuteczny sposób leczenia interwencję chirurgiczną. Możliwości medycyny ajurwedyjskiej łączą się z nowoczesną diagnostyką, która stanowi podstawę zdobywania wiedzy o chorobach w początkowych fazach rozwoju. Ajurweda to sposób na życie, który  uświadamia jak żyć, wykorzystując wewnętrzną moc i energetyczny potencjał ludzkiego organizmu, zwraca uwagę na duchowy rozwój i podnoszenie świadomości. Ajurweda integruje różne osiągnięcia nauki w imię pomocy człowiekowi!

                                            Autor: Liana Balicka

„Nowa rzeczywistość” – tak nazywamy życie z nowym, niewidzialnym wrogiem, jakim jest pandemia SARS-CoV-2. Pojawiła się pod koniec roku 2019 i już na początku stycznia 2020 roku nowy czynnik zakaźny został zidentyfikowany. Wtedy świat się zatrzymał a życie społeczeństwa wywróciło się do góry nogami. Pandemia dla wielu osób okazała się najbardziej stresującym okresem w życiu. Niezbędny dystans społeczny i izolacja przełożyły się na przeniesienie pracy, edukacji, wydarzeń kulturalnych oraz spotkań towarzyskich do przestrzeni wirtualnej. Świat wirtualny zapewnił nie tylko rozrywkę i możliwość oglądania filmów lub seriali online, ale również przy użyciu komunikatorów oraz portali społecznościowych kontakt z bliskimi. Przekonanie do planowania i robienia zakupów przy pomocy portali internetowych oraz płatności bezgotówkowych przyjęło się i stało się codziennością. Lęk przed zarażeniem przyczynił się do tego, że wzrosła popularność zakupów spożywczych za pośrednictwem Internetu a także płatności przy użyciu kart płatniczych, a co za tym idzie do rezygnacji z gotówki. Większą uwagę przykłada się do bezpieczeństwa opakowań i częściej kupowane są produkty rodzimego pochodzenia.

To wszystko  oraz wiele innych czynników i ograniczeń wymusiły zmianę dotychczasowego stylu życia, wpłynęły na aktywność fizyczną ludzi, ich nawyki żywieniowe, częstość sięgania po używki, nawet jakość snu. Zauważalnie odcisnęły piętno na zdrowiu i psychice, więc priorytetem stało się dbanie o zdrowie fizyczne i kondycję psychiczną.

Zamknięte obiekty gastronomiczne spowodowały samodzielne przyrządzanie domowych posiłków a tym samych lepszą i zdrowszą dietę. Zamknięcie obiektów sportowych nie zmieniło nawyków do ćwiczeń w warunkach domowych. Również przydomowe ogródki i balkony zyskały nowe życie. Chęć korzystania z własnych skrawków zieleni oraz adaptacja balkonów do spędzania więcej czasu pod gołym niebem częściowo rekompensowało te ograniczenia.

Nagły i niespodziewany wybuch epidemii COVID-19 spowodował również szereg zmian społecznych, m.in. wzmocnił empatię i skupienie się w większym stopniu na życiu rodzinnym, przejmowanie się losem innych oraz angażowanie się w bezinteresowną pomoc.

Kryzys spowodowany koronawirusem wstrząsnął i zagroził gospodarce światowej oraz zmienił i znacznie osłabił stabilność źródeł finansowania. Negatywny wpływ pandemii odbił się  na rynku pracy (ochronie miejsc pracy i pracowników), utrzymaniu środków budżetowych wspierających płynność finansową firm i instytucji, zdolności i sprawności systemów opieki zdrowotnej, monitorowaniu i kontroli wzrostu cen surowców energetycznych. Nastąpiło spowolnienie w handlu globalnym, panuje duża niepewność i gwałtowny spadek zamówień. Zakłócenia w dostawach wynikające z wymuszonych ograniczeń produkcji czy ograniczeń w podróżowaniu pesymistycznie nastroiły przedsiębiorców i kontrahentów, obniżyły ich zaufanie, przyczyniając się tym samym do spadku inwestycji zarówno w przemyśle jak i usługach. Oznacza to ograniczenia dla globalnej gospodarki, której rozwój na najbliższe lata może ulec zahamowaniu.

Pandemia COVID-19 to przede wszystkim kryzys humanitarny, ale pociągający za sobą istotne implikacje społeczno-gospodarcze.

Można się zastanowić jakie są plusy a jakie minusy życia w pandemii, które zwyczaje zostaną a których na zawsze i szybko się pozbędziemy gdy zagrożenie wirusem zniknie.

Można też wyrazić nadzieję, że pandemia będzie miała kilka pozytywnych długoterminowych skutków i zwiększy świadomość społeczeństwa w ważnych społecznie sprawach.

                                                Autor: Wiktoria Kępczyńska

Historia kosmetologii sięga czasów starożytności. Nazwa wywodzi się od greckich słów kosmetes – sługa toaletowy i kosmetikos – upiększający. Kosmetologia jest związana z higieną życia ludzkiego, leczeniem i pielęgnowaniem skóry. Celem jej działań jest zwiększanie za pomocą środków kosmetycznych i metod nieinwazyjnych – kosmetykami, zabiegami pielęgnacyjnymi, interwencjami dietetycznymi – atrakcyjności fizycznej twarzy oraz całego ciała ludzkiego.

Do sfery kosmetologii należą m.in. profilaktyka mająca na celu opóźnienie zewnętrznych oznak procesu starzenia się, zapobieganie powstawaniu defektów skórnych, zabiegi związane z upiększaniem, korygowaniem wad wyglądu zewnętrznego, zagadnienia lecznicze dotyczące zmian skórnych, problemy otyłości, itd.

W kosmetologii wyróżnia się trzy główne działy:

Kosmetologię pielęgnacyjną, która służy zachowaniu lub poprawie atrakcyjności fizycznej poprzez podtrzymanie oraz polepszenie kondycji skóry, paznokci i włosów za pomocą preparatów kosmetycznych lub przy użyciu urządzeń kosmetycznych. Stosowane zabiegi działają regenerująco.  Celem jest utrzymanie lub poprawa elastyczności skóry i zapobieganie powstawaniu zmarszczek.

Drugim głównym działem jest kosmetologia lecznicza, która ma na celu zachowanie albo przywrócenie atrakcyjności fizycznej przez wspomaganie procedur lekarskich w przebiegu chorób skóry lub wspieranie powrotu skóry i jej przydatków do dobrej kondycji po przebytych chorobach. Kosmetologia lecznicza wspomaga terapię zmian barwnikowych skóry, np. bielactwo, chorób łojotokowych, takich jak zapalenie łojotokowe skóry, trądzik pospolity oraz trądzik różowaty, również uszkodzenia skóry, paznokci i włosów.  

Trzeci dział to kosmetologia upiększająca – sprzyja ona poprawie fizycznej atrakcyjności przez bezpośrednią zmianę wyglądu skóry, paznokci, włosów bez zamierzonego wpływu na polepszenie ich kondycji. Obecnie na świecie panuje kult piękna. Dążymy do tego, aby wyglądać w każdej sytuacji jak najlepiej. Liczy się młody wygląd i można o niego zadbać w kompleksowy sposób. Zabiegi stylizacyjne, modelowanie twarzy za pomocą kosmetyków kolorowych, w tym podkładu i pudru, makijaż podstawowy i korekcyjny potrafią odjąć wiele lat.  

Współczesna kosmetologia jest obszerną, interdyscyplinarną dziedziną wiedzy z zakresu medycyny, chemii i biologii, fizyki, biochemii, dietetyki, farmakologii. Dotyka zagadnień z obszaru dermatologii i medycyny estetycznej, będąc dyscypliną mocno z nimi związaną. Oprócz tego w zakres wiedzy kosmetologa wchodzi psychologia, sensoryka i higiena. Źródło problemów skórnych bywa złożone i wywołane różnorakimi czynnikami, dlatego rozległa wiedza pozwala utrzymywać, przywrócić bądź znacznie poprawić wygląd zewnętrzny.

Kosmetologia XXI wieku bazuje na integracji wszechstronnej wiedzy, doświadczeniu i wdrażaniu najnowszych postępów techniki oraz urządzeń o światowej renomie i klinicznie udowodnionej skuteczności. Jest nowoczesna sferą, która wychodzi naprzeciw coraz bardziej wymagającym odbiorcom – klientom, którzy z rosnącą świadomością szukają najwyższej jakości profesjonalnych rozwiązań. Obecnie rynek związany z kosmetologią udostępnia możliwości, które są coraz bardziej dopasowane do indywidualnych oczekiwań odbiorców. Spersonalizowane podejście przekłada się na dobre i długotrwałe efekty zabiegów, które wiążą się z jakością działań i świetnymi skutkami idealnie odzwierciedlającymi istotę kosmetologii.

Wszystkie działy kosmetologii, które wykształciły się z biegiem lat w różnym stopniu i przy zastosowaniu odmiennych metod, pozwalają cieszyć się atrakcyjnym i zdrowym wyglądem. Poza tradycyjnymi zabiegami stosowanymi już od lat, kosmetologia sięgnęła po nieinwazyjne metody, które skutecznością dorównują zabiegom chirurgicznym. Mowa o kosmetologii estetycznej. Jest ona aktualnie jedną z najprężniej rozwijających się gałęzi z pogranicza kosmetyki i medycyny. Oferuje konsumentom (odbiorcom) mnóstwo nowych zabiegów, takich jak karboksyterapia, elektrokoagulacja, krioterapia, kriolipoliza, osocze bogatopłytkowe, endermologia, zabiegi falami radiowymi, lipoliza iniekcyjna, kawitacja, mezoterapia igłowa, zabiegi laserowe, takie jak fotoepilacja, zamykanie naczynek, usuwanie przebarwień, leczenie trądziku. Do nowoczesnych zabiegów możemy także zaliczyć makijaż permanentny, usuwanie tatuaży oraz innowacyjną terapię Body Space. Zabiegi z zakresu medycyny estetycznej wykonywane są w gabinetach przez odpowiednio wykwalifikowanych lekarzy. Nowoczesna kosmetologia to także nowoczesny sprzęt oraz certyfikowana aparatura.

Medycyna estetyczna pozwala przywrócić skórze zdrowszy, młodzieńczy wygląd w sposób nieinwazyjny, i dlatego nie należy jej mylić z chirurgią plastyczną. Należy zaznaczyć, że metody nieinwazyjne pozwalają na osiągnięcie efektów ograniczonych czasowo, które są całkowicie odwracalne. Ważną kwestią jest fakt, że do zabiegów wykorzystuje się związki ulegające biodegradacji oraz bezpieczne dla organizmu.

Do niechirurgicznych, a zarazem nieinwazyjnych metod poprawy wyglądu i stanu zdrowia skóry zalicza się: terapię botulinową, tzw. botoks, wypełnianie – śródskórne lub podskórne wstrzykiwanie różnych substancji, np. kwasu hialuronowego lub preparatów kolagenu itd., mezoterapię – wstrzykiwanie małych dawek substancji leczniczej oraz substancji odżywczych za pomocą zastrzyków śródskórnych w odpowiednie miejsca, takie jak twarz, szyja, dekolt, skóra owłosiona głowy, stymulacje – wstrzykiwanie kwasu polymlekowego, stymulującego odpowiedzialne za produkcję kolagenu i elastyny fibroblasty, peelingi chemiczne: powierzchniowe, średnio głębokie i głębokie oraz inne rodzaje peelingu, np. mikrodermabrazja.

Obecnie chcąc poprawić swoją urodę, nie trzeba od razu sięgać po operacje plastyczne czy inwazyjne zabiegi medycyny estetycznej. Nowoczesna kosmetologia pełni funkcję „pomostu” pomiędzy tradycyjną kosmetologią a medycyną estetyczną, współpracuje ze światem medycznym i korzysta z jego wiedzy i umiejętności.

                                                Autor: Liana Balicka

Niektórzy naukowcy, ostrzegają przed wypuszczeniem z butelki dżina zagłady. Dołączają do nich futurolodzy zaniepokojeni pojawieniem się objawów sztucznej inteligencji, prawdopodobnie potężniejszej od ludzkiej, potencjalnie nam wrogiej. Czy ciekawość i prognozy naukowców w tej materii dotarły już do świadomości zbiorowej ludzkości?

Chyba jeszcze nie, bo świat znany nam z literatury i filmów science fiction w dalszym ciągu wydaje się tylko światem przyszłości. Tyle że przyszłość ta może być bliżej, niż nam się wydaje, bo pędzi do przodu w nierozpoznawalnym dla człowieka tempie.

Aż trudno uwierzyć, że we współczesnym świecie istnieją maszyny, które potrafią udawać ludzi tak doskonale, że ludzie, którzy z nimi rozmawiają, nie są w stanie uwierzyć naukowcom, że są to „tylko” inteligentne maszyny. O spotkaniu z obcą, nieziemską cywilizacją rozmawiają i wymieniają poglądy poważne gremia naukowe, a na niektóre pytania brak odpowiedzi. Ale ponieważ uważamy się za istoty inteligentne, które przy rozwiązywaniu wszelkich zadań posługują się umysłem, wierzymy, że poradzimy sobie i z tym problemem. Tylko że umysł człowieka ma jednak problem z weryfikowaniem bytów inteligentnych, a to dlatego, że jeszcze nie wiemy, czym jest ta tzw. inteligencja, jaka jest jej natura. Myślenie też trudno zdefiniować. Współcześnie żyjemy w czasach, w których pojawił się byt jeszcze nie do końca zdefiniowany, a już nazwany sztuczną inteligencją. Pytanie, czy byt ten to oddany ludzkości przyjaciel czy też wróg śmiertelny, jest uzasadnione o tyle, że być może nie nadążamy za jego rozwojem. A jeśli tak jest w istocie, to czy uda się nam nawiązać ze sztuczną inteligencją sensowny dialog? Oto jest pytanie! Przecież w grze w szachy maszyny od lat już potrafią ograć najlepszych ludzi w tym intelektualnym sporcie.

Czy inteligencja tych myślących maszyn jest tożsama z naszą? Jeśli jednak szybko nie zdecydujemy się na gruntowne rozpoznanie tego bytu, to grę z nim przegramy, jak… „amen w pacierzu”.

Funkcjonowanie ludzkiej inteligencji jest uwarunkowane biologią, chemią, strukturą mózgu, historią ludzkiego gatunku. Ale czy inteligencja maszynowa, a wydaje się, że ta zdążyła się już narodzić, nie różni się od ludzkiej do tego stopnia, że o jej istnieniu domyślamy się dzięki objawom, takim choćby jak niewytłumaczalne anomalie w funkcjonowaniu komputerów o gigantycznej mocy obliczeniowej. Anomalie te nie przesądzają, co prawda, o istnieniu tego samodzielnego już bytu, ale ignorowanie takiego prawdopodobieństwa byłoby potwierdzeniem człowieczej ułomności, wynikającej z antropocentrycznego punktu widzenia świata, w którym żyjemy.

Pojawienie się na naszej Ziemi zaawansowanej inteligencji maszynowej, której istnienie przypuszczamy, powinno chyba być wystarczającym powodem do nasilenia badań naukowych nad ludzkim umysłem, bo być może te 10% komórek nerwowych z około 3 miliardów, które posiadamy, nie wystarczy, by stanąć w szranki z bytem, który wymykając się z puszki Pandory, pobudza naszą ciekawość, ale wywołuje też uzasadniony niepokój choćby związany z rozwojem polskiej nauki, na którą państwo przeznacza co raz więcej pieniędzy. Głównymi sektorami finansującymi badania naukowe i prace rozwojowe jest sektor przedsiębiorstw oraz sektor rządowy. Korzystne zmiany w zakresie tej działalności widać również na przykładzie systematycznie poprawiających się danych dotyczących liczby podmiotów i personelu zaangażowanego w działalność badawczo-rozwojową.

                                               Autor: Wiktoria Kępczyńska